Πρόβα στο π.Δημαρχείο του Ταύρου

"Ειρήνη"του Αριστοφάνη βασισμένο στη διασκευή του Δ.Ποταμίτη.

Οι θεοί σιχάθηκαν τους ανθρώπους, λόγω των πολέμων και τους εγκατέλειψαν στη μοίρα τους να αφανιστούν. Ο Τρυγαίος ο Αθηναίος, ένας ειρηνόφιλος αμπελουργός, προσπαθεί να πετάξει στον ουρανό, πάνω σε ένα σκαθάρι, (που το ταΐζει κοπριές και ακαθαρσίες για να μεγαλώσει, ώστε να βρει τον Δία και να τον παρακαλέσει να σταματήσει τον πόλεμο.
Στον Όλυμπο, βρίσκει μόνο τον Ερμή, ο οποίος του αποκαλύπτει πως ο Πόλεμος φυλάκισε την Ειρήνη σε μια σκοτεινή σπηλιά και την είσοδο της την έφραξε με ένα τεράστιο αμετακίνητο βράχο. Ο Τρυγαίος, μετά από πολλές περιπέτειες και με τη βοήθεια των θεατών  καταφέρνει τελικά να ελευθερώσει την Ειρήνη και να τη φέρει πίσω στους ανθρώπους.

Γεύσεις ελιάς (Δ΄τάξη)

​Στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης εκπονήσαμε ένα σχέδιο εργασίας για την ελιά.

Κάναμε ένα ταξίδι από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας και τη συναντήσαμε :

στο αρχαίο ελληνικό έθιμο της Ειρεσιώνης ( είρος = έριον, μαλλί) που βρίσκεται πίσω από τα κάλαντα και σύμφωνα με το οποίο στόλιζαν  ένα κλαδί αγριελιάς  με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί, πάνω στις οποίες κρεμούσαν τους καρπούς και  τους προσέφεραν στα διάφορα σπίτια, ως σύμβολο  της ευφορίας και της γονιμότητα της γης, 

στη διαμάχη ανάμεσα στην Αθηνά κι τον Ποσειδώνα για της ονομασία της Αθήνας,

στον κατακλυσμό του Νώε, ως σημάδι ζωής,

στα Μυστήρια της εκκλησίας μας (Βάφτιση και Ευχέλαιο), 

στους Ολυμπιακούς αγώνες  ως βραβείο στους Ολυμπιονίκες (στεφάνι-κότινος ) και στα Παναθήναια ως βραβείο στους νικητές των αγωνισμάτων της γυμναστικής και των αρματοδρομιών (Αμφορείς των Παναθηναίων),

στην τέχνη ,τη  λογοτεχνία και την ποίηση.

​
Η ενότητα έκλεισε με γεύσεις ελιάς, που ετοιμάσαμε και φέραμε στην τάξη μας, σε ένα όμορφο τραπέζι για να τις δοκιμάσουμε όλοι μαζί.

---

Καταμεσήμερο Ιουλίου
Που κι αν ακόμα δεν υπήρχαν ελαιώνες
Θα τους είχε επινοήσει

Οδυσσέας Ελύτης
​